Dali op de fiets.

Woensdag 18 oktober. We ontbijten weer bij "wooden house" en gaan vandaag met Jim mee. Jim is een Tibetaan, die getrouwd is met een Nederlandse en een guesthouse en eethuis heeft in Dali. We rijden naar een streek 25/30 km onder Dali. Omdat iedereen van de groep mee gaat moet er ook nog een klein busje mee. Wij zitten in het kleine busje, samen met Marjolein, Ernst en Sebastian. We rijden de stad uit, de bergen in. De omgeving wordt steeds mooier. We stoppen bij een rijstveld waar mensen in klederdracht de rijst aan het snijden zijn. Dit is het Yi volk. Jim loopt met ons naar beneden en geeft de mensen sigaretten zodat we mogen fotograferen en zelf de rijst mogen snijden. Geweldige foto's. We lopen verder door de rijstvelden en genieten van de wandeling. Jim deelt onderweg aan mensen geld of sigaretten uit en de mensen zijn allemaal welwillend. Het zijn kleine bedragen, maar de mensen zijn tevreden. Als we weer omhoog klimmen, komen we uit bij een schooltje met een speelveldje ervoor. De kinderen zijn erg uitgelaten, maar ook wel verlegen. We krijgen les van Jim in Chinese tekens in het schoollokaal waar de kinderen bij zitten. De kinderen kijken naar ons en als er snoepjes naar boven komen wordt het onrustig. Ook als de kinderen de foto's kijken, die we maken, wordt het onrustig. De kinderen zijn erg leer- en nieuwsgierig. We gaan op een open kar met tractor, terug naar de bus. De tractor rijdt heel langzaam over de hobbelige weg en komt halverwege vast te zitten in de modder, dus uitstappen en verder lopen. Met de bus rijden we naar een lokale markt die eens in de tien dagen plaatsvindt en waar de mensen uit de verre omgeving hun in en verkopen komen doen. Het is ver rijden en onderweg komen we paardenkarren, die afgeladen vol zijn met groenten, dieren en mensen. Als we aankomen, is het een drukte van belang. Het grote vee staat apart en wordt nog wel redelijk behandeld, behalve dan als we zien dat er biggetje aan de staart worden opgetild en in een van de karren wordt geduwd/gooit. Ook het kleine vee ligt apart en de meeste beesten zitten vastgeboden aan de poten of zitten in ijzeren kooien. Ook wordt er thee, tabak, groenten en andere goederen verkocht. Bij de tabak staan oudere mannetjes die hun tabak verkopen. Het zijn echte markante mannen voor mooie foto's. Omstreeks 14.00 verzamelen we voor de lunch die in een eethuis zou zijn vlakbij de markt. Aan de buitenkant ziet het er niet uit en zou je er nooit naar binnen stappen. Het vlees hangt buiten in de zon en het ziet er smerig uit. Omdat er nog mensen in het "restaurant" zitten en er niet genoeg plaats voor ons is wordt er een nieuw restaurant geopend om de hoek in een garage. In de tussentijd gaat Rob even naar de kapper aan de overkant van de straat. Er wordt hier geknipt onder de boom. Als hij klaar is ziet hij er netjes verzorgd uit. Tussendoor worden tafels en stoelen gehaald op de markt, waar we op plaats mogen nemen en even later wordt het eten op de tafel gezet. Het eten ziet er goed uit en is heerlijk. Het eten wat overblijft wordt in bakjes gedaan en weggegeven aan de mensen buiten en aan de kapper die er heel erg blij mee is. We gaan weer verder met de bus naar een rijstwijn stokerij. Het is een klein fabriekje waar deze sterke drank wordt gebotteld en verpakt. Het is primitief en de mensen, die er werken, zorgen voor het hele proces, van het wassen van de flessen, spoelen, vullen en verzendklaar maken. De meeste flessen zijn infuusflessen uit het ziekenhuis. De rijstwijn is er in verschillende kwaliteiten. We rijden weer verder naar een bijzondere tempel waar bijna geen toeristen komen en waar mensen verzamelen om te bidden en te zingen. Binnen staan dezelfde beelden als in de bamboe tempel in Kunming. Deze beelden brengen geluk. In de achterste tempel wordt er gezongen door drie vrouwen in donkere kleding. Ze kijken niet eens op als we met z'n allen staan te kijken en te fotograferen. Na een kopje thee op de veranda van de tempel rijden we terug naar ons hotel met een tussenstop bij "Jimmy's Peace Hotel". Het ziet er prachtig uit, is anderhalf jaar oud, heel mooi beschilderd en ligt net iets buiten de Zuidpoort. Na deze mooie zonnige dag nemen we een douche en gaan op zoek naar een plek om te eten. Onderweg kopen we enkele cd's en een blouse. Made in china. We eten bij Yagudu café waar het heerlijk vertoeven is op het terras. Het eten is goed en de bediening spreekt goed Engels en is snel. We hebben een mix-grill, loempia's, gebakken mihoen en wat te drinken. Wat is dit genieten.

Dali

Donderdag 19 oktober. Na een ontbijt op ons vaste adres gaan we vandaag weer met Jim mee. We gaan met een bus naar Zhoucheng. Dit is een Bai dorp. Hier is een markt waar van alles te koop is. Omstreeks 10.15 uur gaan we op een paard met wagen een tocht maken over het platte land. We komen aan bij aanlegplaats voor boten waar we de oversteek gaan maken op het Erhai meer. Onderweg zien we dat er mie hangt te drogen in de bomen en over waslijnen. Het is een bijzonder gezicht. Voordat we de boot opgaan hebben we nog een plas pauze, maar ditmaal in de openlucht. Ik heb nog nooit geplast met zulk een mooi uitzicht. We varen ongeveer in één uur het meer over. Het is zonnig en heerlijk weer, met het gevolg dat we verbrandt zijn als we aan de overkant aankomen. De plaats waar we aankomen, is Wase en we lopen naar de markt in dit dorpje. Jim legt uit dat mensen sterren krijgen voor goede dingen. Iedereen kan maximaal 10 sterren krijgen en ieder plaats van de ster staat voor iets, zoals bv hygiëne. Iedereen kan dus ook zien wat er bij mensen nog ontbreekt. Hoezo privacy. Ook is het zo dat er papieren in het dorp worden opgehangen met hoeveel belasting iedereen moet betalen. Lekker duidelijk. Bij voordeuren worden ook papieren geplakt met een bepaalde kleur. Deze kleur betekent iets, zoals bv dat er een familielid is overleden. Dit is duidelijk voor mensen die aan de deur komen zijn ze gelijk op de hoogte van de sfeer in het gezin en kan men bv. medeleven tonen. Vervolgens stappen we op een open vrachtwagen waarmee we naar een ander dorp rijden. Dit dorp heeft een grote school met zeventig kinderen waar we een bezoek aan gaan brengen. Het is er vreselijk lawaaierig, omdat de kinderen erg uitgelaten zijn. Wel merkt je dat de kinderen gewend zijn aan toeristen, omdat ze vragen om spulletjes. Als de bel gaat zie je de jeugd in het gelid springen, maken ze rijen van twee, en lopen in een flinke pas het schoollokaal in. Op het veldje waar er gesport kan worden, lopen de kinderen in looppas achter elkaar aan en er valt geen woord. De discipline is hier erg hoog. Als we verder lopen komen we bij een kraamkliniek en krijgen uitleg over hoe dit hier in zijn werk gaat. Het gaat ongeveer hetzelfde als bij ons alleen de ruimte is veel primitiever. We stappen weer op de truck en rijden richting hotel. Onderweg komen we een inwijdingsfeest tegen. Het is een house warming party. Het hele dorp, wel een paar honderd man, is uitgelopen en zit te eten vanaf de kant van de weg tot achter op het erf van de nieuwe woning. Voor aan de straat staan er een aantal mensen te koken in enorme pannen. Het ziet er heerlijk uit en we worden uitgenodigd om mee te eten. Kun je je bij ons niet voorstellen. We mogen overal lopen en de mensen vinden het geweldig als we ze op de foto zetten. Er is muziek op het achterterrein bij de mannen, en de vrouwen zitten aan de voorkant van de weg. De oma's zitten binnen in een aparte ruimte. De mensen eten om de beurt ivm de ruimte aan de tafels. De mensen die nog niet gegeten hebben zitten 2de rang, dus achter de mensen die aan het eten zijn. Ook mogen we een kijkje nemen in de kamer van de nieuwe woning. Er staat een zeer luxe houten tafel met stoffen een bankstel en er liggen struikjes op de grond, voor geluk. Verder staat er nog niet zoveel. Ook hier loopt iedereen in en uit. Heel erg bijzonder hoe deze mensen er mee omgaan. Het schijnt dat het hele dorp aan dit eten meebetaald. Ik denk wel dat het het beter gesitueerde mensen zijn. Om 17.30 uur komen we aan bij het hotel en Ria en Ger hebben weer een adresje voor een massage/schoonheidsbehandeling. Vorige keer was het een succes, dus gaan we het maar weer proberen. Als we aankomen, moeten we even wachten ivm de drukte. In die tijd kunnen we nog even wat leuke dingen kopen zoals een CD met Chinese muziek. Om 19.00 uur krijgen we een heerlijke gezichtsmassage welke uitloopt naar armen, nek en schouders. We krijgen een masker en het is genieten. Na een kop thee komen we na een uur voldaan en heerlijk fris uit de salon. We lopen terug naar het hotel.

van Dali naar Lijiang

Vrijdag 20 oktober. Na een ontbijt bij ons adresje gaan we met de bus op pad. Het regent buiten en alles ziet er dan erg triest uit. De bus heeft er weinig beenruimte en Sebastian regelt een busje voor de bagage zodat we meer ruimte in de bus hebben. Het blijft regenen en de weg is glad. We zien onderweg enkelen ongelukken, maar onze chauffeur rijdt stevig door. Het nadeel van zijn rijstijl is dat zodra de weg maar iets daalt hij de bus in de vrij zet en we als een rollercoaster rijden we de berg af. Gelukkig komen we goed aan op de plaats van bestemming Lijiang, maar onze bagagebus staat in een file en dat duurt nog wel even. Omdat we nu op 2400 meter hoogte zitten is het wat frisser en dus jammer dat we geen extra jas aan kunnen trekken, maar er zijn ergere dingen. Omstreeks 14.00 uur leidt Sebastian ons de steegjes door naar de hoofdstraat in Lijiang en laat ons daarna lekker alleen kuieren, zoals hij dat noemt. De binnenstad is werkelijk ongelofelijk mooi. Het is een miniatuur van Dali. Lijiang was vroeger het eindpunt van de karavaanroute Tibet naar China en ligt in een dal tegen de bergen aan. Het is een doolhof van steegjes, geplaveid met keitjes en geflankeerd met houten huizen, cafés en werkplaatsen. Er wonen veel naxi, een van de etnische bergvolken van Yunnam. De vrouwen in voornamelijk blauwe klederdracht zijn overal aan het dansen. Het is ontzettend druk met Chinese toeristen, die allemaal door een gids door de stad heen worden geleid. We hebben nog niets gegeten en strijken neer op een veranda van een eethuis waar Lia en Yvonne ook zitten. Voor hun tafel is een bruggetje over het water wat door de stad loopt. Het is een komen en gaan van Chinezen die doen alsof ze het restaurant op de foto zetten, maar het gaat om de twee blonde dames. Als de dames dan ook nog beginnen te zwaaien, vinden de Chinezen het geweldig. We eten spinaziesoep en gebakken noodles. Alle groenten die je besteld liggen vers in het restaurant en het ziet er goed uit. De noodles zijn wel erg vet, maar de soep is heerlijk. Het is vreemd dat de Chinezen zo slank zijn met al de olie waar ze mee wokken en bakken. De winkels onderin de mooie pandjes verkopen veel hetzelfde, waaronder pasihma sjaals. We kopen twee sjaals en een wollen omslagdoek. We lopen wat door het dorpje en worden dan weer geconfronteerd met krampen. Waarschijnlijk toch weer iets verkeerd gegeten, waarschijnlijk de vette noodles. We kopen wat zoete broodjes voor het avondmaal en dan terug naar het hotel. Op de binnenplaats van ons hotel, het Lishui Jin Sha Hotel, is het erg gezellig. Onze kamers liggen allemaal aan dezelfde binnenplaats. De meeste reisgenoten zitten voor hun kamer te genieten met een hapje en een drankje. We blijven de avond lekker buiten zitten kletsen met elkaar over van alles en nog wat. Rond middernacht blazen we de kaarsjes uit en gaan we slapen.