Vietnam ons reisverslag
Donderdag 30 mei .... Vliegen naar Hanoi
We nemen afscheid van Hue en Njun het meisje van Bart. We maken een leuke groepsfoto. En vertrekken naar het vliegveld. Als we daar aankomen, lijkt het er uitgestorven. Het vliegtuig komt ons ophalen en vliegt gelijk weer terug, dus verder is er niets te doenop het vliegveld. Het personeel kan na ons vertrekt ook weer verder slapen. Na ongeveer twee uur vliegen komen we aan in Hanoi. Ook hier is het weer erg warm. Het hotel ligt midden in de stad en na de rust van Hoi An en Hue is het hier weer druk. Omdat we veel tijd met het vliegen hebben verloren is het al laat in de middag. Toch lopen we nog even het hotel uit om een kijkje in de buurt te nemen. We moeten wel weer op tijd terug zijn, want we gaan vanavond naar een eeuwenoud theaterspel kijken, de "Waterpuppets". Houten poppen worden via lange stokken in het water bewogen. Traditioneel Vietnamese taferelen worden daarbij uitgebeeld met daarnaast een traditionele Vietnamese band die het geheel compleet maakt. Vroeger was dit de manier van uitgaan. Het decor bestaat zoals je al verwacht voor een groot gedeelte uit water, daaromheen is een heel kleurrijk decor gebouwd. De muziek zit aan de rechterkant en het feest kan beginnen. Het zijn allemaal kleine stukjes, die achter elkaar gespeeld worden. De mensen die achter de schermen werken staan in het water en bewegen de houtenpoppen met een stok. Het is heel erg knap, maar na een paar stukjes geloof ik het wel. Naast mij zit een meisje van een jaar of vier, en die zit helemaal te genieten. Na de voorstelling gaan we naar een restaurant waarin de tuin grote barbecues staan waar het eten op wordt bereid. Het is een heel mooi restaurant. Je hoeft alleen maar aan te wijzen wat je wilt eten. De koks doen de rest. Je krijgt een nummertje mee en het wordt netjes aan tafel gebracht. Het eten is erg goed alleen krijgen we de indruk dat we snel moeten eten. Het gaat allemaal in een rap tempo. Als het begint te regenen zijn we blij dat we onder een parasol zitten. We eten gewoon rustig door en besluiten met een toetje. Het is een heel buffet en het ene nog lekkerder dan het andere. Ze hebben alle soorten vers fruit en verschillende soorten gebak. Heerlijk allemaal. Voldaan na deze gezellige avond gaan we met de bus terug naar ons hotel.
Vrijdag 31 mei .... Halong Bay
We gaan vandaag varen op Halong Bay. Onderweg stoppen we bij een opvangcentrum. Hier treffen we kinderen die het slachtoffer zijn geworden van Agent Orange. Agent Orange was de codenaam voor een ontbladeringsmiddel dat in de Vietnam-oorlog veelvuldig werd ingezet. Deze codenaam sloeg op de oranje band die om de containers zat waarin de Agent Orange opgeslagen was. Hoewel Agent Orange al in 1940 voor het eerst werd geproduceerd, werd het in 1960 voor het eerst ingezet voor militaire doeleinden. Agent Orange is een mix van de chemicaliën. Er worden nu nog dagelijks kinderen geboren met afwijkingen. Vaak kun je het ook niet eens zien aan de kinderen, velen zijn doofstom. We lopen door een atelier waar de kinderen druk aan het werk zijn. De kinderen handwerken en maken mooie houtsnijwerken. Het is echt een vakwerk. We gaan weer verder. Het heeft wel indruk gemaakt. Het landschap begint te veranderen en het wordt steeds mooier. Als we in de buurt komen van Halong-Bay zien we de rotsblokken uit het water omhoog steken. We moeten wachten, want onze boot is te laat. Gek eigenlijk want hier gaat alles op tijd. Hier heerst nog heel sterk het communisme. We vertrekken een kwartier later en de boot vaart erg langzaam onze Bart zegt er iets van maar niemand reageert. Ook als de gids Tan er iets van zegt dringt het niet door. Ondertussen is het eten geserveerd en ligt de boot stil op een niet zo mooi plekje aldus Bart. Dus wordt er weer wat van gezegd, weer zonder resultaat. Bart wordt nu echt boos en gaat zelfs naar de kapitein van de boot. Dit helpt uiteindelijk. Ze hebben echt maling aan je. Dat is nu communisme. Je krijgt je geld toch wel ook al doe je heel rustig aan. De boot gaat sneller en al gauw zien we de mooie stukjes van Halong Bay. Het varen tussen de roten is geweldig en heel rustgevend. De zon breekt door en we moeten uitkijken dat we niet verbranden. We leggen aan bij een grot en je kunt zien dat hier veel Chinezen komen. Chinezen zijn namelijk dol op kitsch. De grot is veranderd in een kermis. De grot is "versierd met allerlei gekleurde lampjes en vele nep watervalletjes. Jammer hoor. We zouden nog wat gaan zwemmen, maar omdat we zo lang hebben stil gelegen, hebben we daar geen tijd meer voor. Helaas. Bart gaat weer uit zijn dak, maar dit heeft totaal geen zin. Normaal zouden we wat langer blijven. Maar hier gaat alles precies op tijd en is vier uur vier uur en dan moeten we terug zijn. Als we weer terug op de kade zijn moeten we er gewoon om lachen, wat een toestanden om niets. Op de terugweg ligt iedereen te slapen in de bus. Iedereen is uitgeblust. Als we om half acht terug zijn bij ons hotel gaan we samen met Bart nog een hapje eten. We liggen er op tijd in.
Zaterdag 1 juni .... In de boot naat Tu Duc
We rijden tussen rijstvelden door naar Hua Lu. Het landschap is fantastisch. Het is al enorm warm aan het worden, maar niet zeuren. Op het heetst van de dag moeten we een hoge trap beklimmen om een mooi uitkijkpunt te bereiken. Het uitzicht is inderdaad prachtig. Even genieten en uitzweten voor we weer afdalen naar de bus. We rijden verder naar Tu Doc. Volgens de laatste berichten van Bart gaan we in Tu Doc een rondvaart maken. Ook hier slaat het toerisme al toe. De hele boel staat op zijn kop overal wordt gebouwd. We moeten zelfs een stuk verder lopen om bij de boten te komen. Ze gaan hier een super moderne aanlegsteiger bouwen voor ons toeristen. We gaan in de boot waar twee vrouwen ons opwachten die ons al punterend door de rijstvelden zullen varen. De staat recht boven ons en we zijn blij dat we een T-shirt met mouwtjes aanhebben en een petje op hebben. We varen onder rotsen door en komen bij het eindpunt, waar het ineens heel erg druk is. Slim als ze zijn kun je hier drank kopen en vragen ze gelijk of de roeisters ook wat te drinken krijgen. We waren al gewaarschuwd dat dit zou gebeuren. Je moet wel de gekochte blikjes zelf open maken anders houden de vrouwen de blikjes en verkopen ze die later weer. Op de terug weg begint de handel, want de roeisters hebben een zak bij zich met kleedjes die ze willen verkopen. Ook daar zijn we voor gewaarschuwd. De dames zijn echte volhouders. Wij willen niets kopen. Het is een hele strijd tijdens het varen. Uiteindelijk kopen we toch een kleedje. Na lang handelen, krijgen we het voor een echt lage prijs. Later geven we het verschil weer terug maar dan als fooi. De wandeltocht terug naar de bus is door de hitte een hele opgave. Op de terugweg in de bus naar het hotel heeft Bart een quiz gemaakt. Hij stelt vragen over gewoonten in Vietnam. De quiz is leuk, maar toch ga ik het schip in, jammer.
Laatste dag .... Het mausoleum van Ho Chi Minh
Na het ontbijt gaan we een stadsrondrit maken. We bezoeken eerst het mausoleum van Ho Chi Minh. We zijn vroeg maar de Vietnamese bevolking is ons voor. Ze staan al heel vroeg in de rij om hun keizer te zien. De rij is lang, maar toeristen mogen voor. Dat is wel vreemd vinden wij. Wij gaan niet mee naar binnen. Je moet een lange broek aanhebben en helaas hebben we dat niet. Net als Lening in Moskou is er voor Ho Chi Minh na zijn dood een mausoleum gebouwd, waar hij in een glazen sarcofaag voor de hele wereld te bewonderen is. Het enorme gebouw met aan de voorkant een groot plein voor officiële gelegenheden is gebouwd tussen 1973 en 1975, tegen de zin van Ho Chi Minh zelf, die liever gecremeerd had willen worden. Omringd door wachters mag iedereen een voor een naar binnen om "oom Ho", die er een beetje oranje uitziet, te bekijken. Ze hebben hem in oranje/rood licht gehuld zodat het licht geen schadelijke invloed kan hebben op het lichaam. Om de paar meter staan er onberispelijke wachters om ervoor te zorgen dat niemand uit de pas loopt of te lang stil staat. Voor de Vietnamezen is het mogen bezoeken van het gebalsemde lichaam een enorme eer. Het is nu dan ook extra belangrijk je juist hier aan hun gewoonten aan te passen. Het is ongepast om binnen te praten, fotograferen of onthullende of aanstootgevende kleding te dragen. Vergeet ook niet om je handen uit je zakken te halen. Achter het mausoleum ligt het huis van Ho Chi Minh. Het huis is zoals zoveel huizen vooral op het platteland, gebouwd op palen en is nog in dezelfde staat als waarin hij het achterliet. Om het huis ligt een tuin met een grote vijver. Het is niet echt duidelijk hoeveel tijd de leider hier daadwerkelijk doorbracht. Aan de andere kant van het mausoleum ligt het Ho Chi Minh museum. Dat een verdeling kent in een afdeling verleden en toekomst. Je loopt langzaam door de Vietnamese geschiedenis. Het is een mooi museum maar het straatbeeld vind ik veel interessanter. Vanmiddag worden we afgezet in het centrum. We eten rustig wat in een restaurant City Vieuw op de 7de verdieping. Het uitzicht over het plein en vijver is mooi. De bediening houdt zich bezig met het voetballen op tv en hebben wij de tijd. Na het eten willen we nog wat souvenirs kopen want daar hebben we deze vakantie niet echt de tijd voor gehad. We moeten ook een paar Boeddha´s kopen voor de thuisblijvers. Ze hebben hier veel Happy Boeddha´s. Voor onszelf kopen we een houten masker van een happy Boedha, een doosje met inleg met houten eetstokjes en twee oude rijstpapierrollen met Chinese tekens het geen volgens ons geluk en liefde voorstelt. Er gaat veel tijd in het afdingen zitten. De dames in de shop zijn erg standvast, maar uiteindelijk gaan wij toch naar buiten met onze spulletjes. En dat voor een mooie prijs. We moeten om drie uur terug zijn in ons hotel. In het hotel maken we nog gebruik van de douche in Bart zijn kamer. We kletsen nog even wat en pakken onze koffers. Helaas we moeten gaan. Afscheid nemen is niets voor mij.
We hebben een heerlijke vakantie gehad en we zijn weer een ervaring rijker.
------------------------------------------------------
We zijn benieuwd naar de reacties, teken ons gastenboek.
 |