Onze huurauto.



Golden Eagle Pas

Donderdag 16 september. Vandaag is de dag van Berry. We gaan onze huurauto ophalen. We kunnen hem om 09.00 uur ophalen bij Circus Circus. Daar zit een kantoor van Dollar rent a car. Berry is erg benieuwd welke auto we krijgen. We hebben een gratis upgrade naar een Fullsize, een flinke jongen dus. We regelden de papieren en krijgen een sleutel mee voor een Chrysler. Het gelukkig het is geen Europese auto. De auto staat in de parkeergarage op de 5de verdieping. Als we erheen lopen, begint Berry toch echt wel nerveus te worden. Op de vijfde verdieping aangekomen druk ik op de sleutel van de centrale deurvergrendeling. Ik zie niets, alleen Berry die kijkt of dat hij geesten ziet. Hij vraagt of ik nog een keer wil drukken en zijn blik spreekt boekdelen. Het is inderdaad een vreselijk grote bak. Het is een donkerblauwe Chysler 300. Berry is er gelijk helemaal weg van. Hij rijdt inderdaad erg lekker en we besluiten om naar de shopping mall te gaan omdat er nog een geheugenkaart voor het fototoestel gekocht moet worden. Bij de Ritz fotozaak in het begin van de Mall worden we vriendelijk geholpen. Trouwens alle mensen zijn erg vriendelijk en lijken in je geïnteresseerd. Verder hebben we niets nodig en stappen we weer in de auto. Want daar hebben we natuurlijk de auto voor. We kopen wat te drinken en te eten en natuurlijk een koelbox en rijden naar de Red Canyon. Dit is een van de Nationale Parken en we kopen hier dus gelijk een Golden Eagle Pass waarmee je toegang hebt tot alle Nationale parken. Let wel op want voor State-Parken moet je wel apart betalen. Als we Las Vegas uitrijden is het alleen maar zand en rotsen. Ook zijn er Yoshua trees en Yuka´s, erg apart om te zien. Als we door het park rijden kijken we onze ogen uit. Het is echt schitterend en dit is pas het begin van alle parken. We lopen een stukje en het is er bijzonder stil, erg aangenaam na het drukke Las Vegas. Maar tegen het eind van de middag brengen we toch nog een nacht doorin die onvoorstelbare stad. In ons hotel op de 6e verdieping zit een gratis laundry service. Daar maken we dankbaar gebruik van. Je kunt daar pakjes wasmiddel kopen en draaien maar. Als ons wasje draait nemen wij een duik in het zwembad. Na dit alles is het showtime, met onze limo over de strip. Het is moordend heet. We hebben aan het begin van de strip een tentje gezien waar je echt chinees kunt eten. Het ziet er goed uit. Daar gaan we een hapje eten. Parkeren bij casino Luxor, vanaf daar is het maar een klein stukje lopen. Het parkeren op de strip is wel goed geregeld, je mag in alle parkeergarages parkeren. Het enige nadeel is dat je door het casino pas weer op de strip kunt komen, dus je bent wel even onderweg. Maar wel gratis. Mijn mening is dat als je maar een klein beetje verslaaft bent aan gokken je ver van Vegas vandaan moet blijven. Na het eten rijden we nog een stukje downtown om de mooie wedding Chapels op de foto te zetten. We hadden de vorige avond onze camera thuis gelaten. De Chapels zijn erg mooi en je kunt er zelfs een Drive Thru wedding maken. Lekker Amerikaans.


californie-album californie-album californie-album


Mount Carmel Junction

Vrijdag 17 september. Vandaag voor de laatste keer een ontbijtbuffet in ons hotel en het is weer lekker. Na het pakken van de koffers komt Berry voorrijden met de big car. Alles past er met gemakkelijk in. We rijden in noordelijk richting en komen door het Valley of Fire State park. Dit is geen National Park en dus moeten we zes euro entree betalen. Maar het is zeer de moeite waard. We lopen een stukje door de "Mouse Hat", een kleine Canyon, waar de reptielen voor je voeten lopen. Bij het zien van het eerste reptielen schrikken we heftig. Er staat geen zuchtje wind en het is dus bloedheet in de Canyon, maar wel heerlijk rustig. Dit state park bestaat voornamelijk uit rood gesteente. Heel bijzonder. Verder naar Zion NP. De weg ernaartoe is geweldig. Voordat we het park ingaan even stoppen in Springsdale. Het ziet er gezellig uit, maar ze hebben helaas geen kamers meer beschikbaar, dus rijden we door. We besluiten om vanaf de zuidelijke ingang het park in te rijden en niet de bus te nemen naar het noorden. Het park is erg mooi en er komen hier en daar wat herinneringen naar boven van twaalf jaar gelden. Als we na een mooie tocht het park uitrijden komen we uit bij Mount Carmel Junction. Zoals Berry zegt is het een kruispunt met een motel en een tankstation, en inderdaad meer is het niet. Wel hebben ze in het motel een slaapplaats voor ons. We bekijken de kamer, van te voren, en besluiten dat we er wel 45 dollar voor over hebben. We zijn in de buurt van de "Pink Dunes Statepark" en dus nemen we de auto en rijden er naartoe. De zonsondergang moet daar erg mooi zijn. Het park is niet echt groot, maar wel mooi. Het bestaat zoals de naam wel zegt uit zandduinen met een mooie rode kleur, die erg mooi oplichten bij de ondergaande zon. We lopen de duinen in en genieten we van het fotogenieke uitzicht. Wat jammer is, dat de duinen opengesteld zijn voor quads, die veel lawaai maken en bandensporen op de mooie duinen achterlaten. Naast het park is een camping en als je daar niet in het bezit bent van een quad, val je buiten de boot. Het ziet er allemaal wel gezellig uit, met mensen die aan het barbecueën zijn. Het begint donker te worden en we rijden terug naar ons hotel op het kruispunt. Even snel eten bij het restaurant van het motel is er niet bij. Het gaat hier om een familie motel/restaurant, met een enorm personeels tekort en dus moeten we wat lang wachten. Het eten was redelijk. We krijgen een soort oliebollen toe! Het eten is meer dan genoeg dus de oliebollen laten we maar staan. De dame pakt ze voor ons in om mee te nemen. Dan zoeken we het bed op.


Bryce Canyon

Zaterdag 18 september. We hebben de luxe dat we een magnetron op de kamer hebben. We kunnen dus de oliebollen lekker opwarmen Een lekkere kop thee erbij en klaar zijn we. We vertrekken naar Cedar Breaks. Onderweg is het erg koud en het weer houdt niet over. We zitten op bijna 3000 meter. Het uitzicht bij Cedar Breaks is adembenemend mooi, dus nemen we de vreselijk koude wind voor lief. Verder naar de Bryce Canyon. We besluiten om voor de Canyon een hotel te zoeken. Dit lukt in Panguith. Voor 36 dollar hebben we een perfecte kamer. De eigenaar van het motel is een chinees. Dit is weer eens wat anders. Na het droppen van de spullen rijden we naar de Bryce. Onderweg nog wat inkopen bij een supermarkt, om de innerlijke mens gerust te stellen. Eerst rijden we door de Red Canyon. Dit is een weg die voert tussen fel rood gesteente. Helaas is het niet echt zonnig, maar het is wel fantastisch. We rijden de Bryce Canyon binnen en krijgen een map. Omdat we een NP pas hebben hoeven we de 20 euro entree niet te betalen. We besluiten dat we morgen in de ochtend een wandeltocht gaan maken door een gedeelte van de Canyon. Nu gaan we verschillende uitzichtpunten bekijken. Ik kan me nog herinneren dat dit heel erg mooi is en inderdaad we kijken onze ogen uit. Soms is het helaas een beetje bewolkt, maar als de zon doorkomt, is het adembenemend. Het is zo onwerkelijk dat je midden in een bijzonder natuurverschijnsel staat. Het wordt later en we hopen op een mooie zonsondergang, maar het blijft bewolkt. Als we richting motel gaan wordt het weer slechter. Na een heerlijke douche eten we wat bij 1 van de 3 eetgelegenheden in het dorp. Achteraf hebben we de beste genomen. We kijken op bed nog wat tv.


Hanksville

Zondag 19 september. Wat onrustig geslapen. We nemen ontbijt op de kamer in de vorm van cornflakes met melk en ontbijtrepen. Als we naar buiten kijken is het weer slecht en het regent. Als we willen gaan wandelen door de Canyon moet het wel droog zijn. We wachten op de kamer op beter weer, we stillen de tijd met het kijken naar een leuke film op tv (Steward de muis). Toch maar richting Canyon. Hoe dichter we bij komen hoe slechter het weer word. De hele Canyon ligt in de mist en we zijn blij dat we gisteren al heel wat gezien hebben van het park. We hebben geen keus en rijden dus verder naar het volgende NP. Dit is Capitol Reef. Hoe verder we van de Bryce afrijden hoe mooier het weer wordt. De weg naar Capitol Reef is geweldig en in tegenstelling van wat we van het park dachten, is ook dit park erg de moeite waard. Voor dat we het park inrijden kopen we wat broodjes en drinken bij de supermarkt in Torrey. De supermarkt is bij ene benzine station en we gaan heerlijk buiten aan de picknicktafel zitten. Het weer is hier helemaal opgeklaard. In het park rijden we de Senic drive en komen bij een wandelroute van ongeveer 2 mile. Als we hier doorheen lopen komen letterlijk de wanden op ons af. We lopen door een Canyon die steeds smaller word. Geweldig. Aan het eind van de Canyon moeten we nog wat klimmen om bij de watertanks te komen, maar als we boven komen zijn de tanks leeg. Als we weer terug lopen weet Berry gelukkig de weg, want ik ben het spoor geheel bijster. Erg vervelend als je hier alleen bent. Over de senic road rijden we verder naar Moab. Als we Capitol Reef uitrijden komen we in een ongelofelijk gebied. Bij Caineville begint een soort maanlandschap wat bestaat uit grijze duinen met daarbovenop grijze rotsen. Het ziet er saai uit maar is onbeschrijfelijk mooi. Later blijkt dat het een heel zacht gesteente is wat door de regen zo gevormd is. Het is echt prachtig om te zien. We rijden verder om een slaapplaats te zoeken. Als we Hanksville binnen rijden zien we een leuke slaapgelegenheid. Het is een appartement voor $38 wat rustig gelegen is aan de doorgaande weg met een geweldig uitzicht op de bergen. We zitten heerlijk voor ons appartement en kletsen met onze buren (Duitsers die hier al jaren komen). Hanksville is ook weer een heel klein dorp, maar dit heeft juist wel zijn charmes. We lopen eruit om te zien of er nog wat te eten valt. We eten wat bij 1 van de 2 eetgelegenheden die het dorp rijk is en het eten (visgerecht met salade voor $20,50) is goed en de bediening (oudere vrouw) is erg leuk. Het restaurant ziet er van binnen erg mooi uit, met allerlei visgerei. Na het eten lopen we terug naar ons leuke appartement en kletsen nog wat met een jong stel. Ze zijn een reis door Amerika aan het maken, maar dan hardlopend en fietsend. De jongen loopt bijna iedere dag en dat drie maanden lang ongeveer 35 mile. Hij duwt daarbij ook nog een winkelkar voor zich uit. Daarin zitten oa de kampeerspullen, voor als ze onderweg willen slapen. Zijn vriendin fiets met hem mee. Het is allemaal voor een goed doel. Ze willen een project opzetten in Rwanda. Geweldige mensen. We hebben het ook nog even over de verkiezingen die op het spel staan in Amerika. Ze vertellen ons dat ze op Kerry gaan stemmen omdat Bush niet hun man is. Na dit leuke gesprek, gaan we naar binnen een film kijken (Speed). Heerlijke dag weer.


Een berichtje in ons gastenboek waarderen wij zeer.

Onze Camper Ervaringen